مطلب زیر، در پاسخ به یکی از دوستان به نگارش در آمد اما هنگام ارسال (در قسمت نظرات وبلاگ ایشان) با این پیغام مواجه شدم که تعداد کاراکترها زیاد است. برای همین تصمیم گرفتم آن را اینجا درج کنم و دیگران را هم در آن سهیم کنم.

این مطلب هیچ ربطی به مطالب دیگری که تا این لحظه نوشته ام ندارد. اما دانستن آن مفید است.

قصد درام نکته ای را متذکر شوم که شاید نشنیده باشید.

به احتمال زیاد، می دانید که ساکنان آپارتمان ها، ماهیانه مبلغی را تحت عنوان شارژ ماهیانه به مدیر ساختمان پرداخت می کنند.
کلمه شارژ (در مورد ساختمان) یک غلط مصطلح است.
صحیح آن «حق اشتراک» است. کلمه اشتراک به زبان انگلیسی می شود:
Share
که در کتابهای قدیمی فارسی می نوشتند شار ولی تلفظ صحیح آن شیر بر وزن غیر است.
در سال های اول رایج شدن این کلمه، مردمی که نمی دانستند شار به چه معناست، گمان کردند این، همان شارژ است و این کلمه را به کار بردند.
امروز، این غلط آنقدر رایج شده است که اگر کسی صحیح آن را به کار ببرد مردم حرف او را نمی فهمند.
اگر این موضوع برایتان جالب بود، آن را با دیگران در میان بگذارید.

حافظ (علیه الرحمه) گفت: الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها ـ که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها

شبیه به همین تعبیر را برای آزادی نیز می توان به کار برد. آزادی نام زیبایی دارد و در نگاه اول همه طالب آن می شوند اما وقتی به متن آن وارد می شوند می بینند که آزادی بار بسیار سنگینی است. از این رو به صورت پنهانی و خیلی محترمانه! از آن چشم پوشی می کنند و آن را زمین می نهند تا نفس راحتی بکشند.

سرّ این مطلب آن است که آدمیان مایلند مسئولیت خود را بر دوش کس دیگری بیندازند و از مواجهه مستقیم با طوفان حوادث و بلایا بپرهیزند. شخص با زبان بی زبانی می گوید: من حاضر به جانبازی هم هستم اما از من نخواه که مسئولیت انتخابهایم را بر دوش گیرم.

به عبارت دیگر، حاضرم بمیرم ولی مسئول نباشم. و آزادی یعنی پذیرش مسئولیت! از این روست که آدمیان از آزادی گریزانند.